Hoe begint jouw verhaal?
Ontzettend onzeker en ongelukkig was ik met en in mijn lichaam. Uiteindelijk ging ik naar het ziekenhuis voor een maagverkleining. Er gingen daarna best een paar kilo’s af, maar ik bleef een steken rond de 90/93 kg. Ik was best wel teleurgesteld, ik had verwacht dat ik een stuk sneller en meer zou afvallen en wilde dat ook echt. Door de teleurstelling ben ik uiteindelijk alleen maar meer aangekomen: ik ging meer eten en kwam aan. Doordat ik weer zwaarder werd, kreeg ik het mentaal ook moeilijker. Ik was verdrietig over hoe ik eruit zag. Opnieuw ging ik naar het ziekenhuis. Ik had eigenlijk een soort mental breakdown, ik wilde écht geholpen worden. In het ziekenhuis kreeg ik een paar opties, zoals naar een diëtist. Maar dat wilde ik echt niet meer, ik wist ook ergens dat er meer aan de hand was dan alleen mijn eetgewoontes. Gelukkig was een andere optie: Leefstijl Centrum Rotterdam, zo ben ik daar terecht gekomen.
Hoe is er verandering ontstaan?
Het duurde even voordat er echt verandering kwam in mijn gewicht en leefstijl. Ik was erg goed in onder dingen uitkomen, zoals als sporten. Ik had altijd wel een excuus, ook al woog ik op mijn hoogtepunt 136 kg. Mijn doel was om heel slank worden toen ik binnenkwam, ik was daar best gemotiveerd voor. Maar dat doel had eigenlijk mijn eigen geluk moeten zijn, niet om zo slank te worden. Maar, dat wist ik toen nog niet.
Had je wat aan de één-op-één gesprekken?
Ja, ik kreeg allerlei kleine tips en kon zelf kiezen wat bij mij paste. Ik vind nu ook dat je geen maagverkleining zou moeten doen zonder eerst een leefstijltraject te hebben gedaan. Je gaat gewoontes veranderen en leert heel veel over jezelf. Ik denk zelfs dat als ik éérst het leefstijltraject had gedaan, dat ik dan geen maagverkleining had gehoeven.
Wat doe je nu anders?
Ik sport 2x per week, met plezier. Mijn keuzes qua eten zijn ook veranderd. In het weekend ga ik graag weg en dan even patatje eten. Eerst voelde ik me daar heel schuldig over en ging het dan compenseren met heel gezond en weinig eten daarna. Nu ben ik balans aan het zoeken en straf ik mezelf niet meer. Ik vond het heel lastig om eten op tafel te zetten als vrienden langskomen. Ik hou van gezelligheid en wil graag lekker eten aanbieden, mijn gasten moeten het goed hebben. Inmiddels is mij mindset veranderd. Het maakt niemand uit of je nou chips of kaas op tafel zet. Ik heb ook kleine tips gekregen en toegepast. In de zomer fiets ik bijvoorbeeld naar mijn werk. Ook zet ik de auto wat verder weg, zodat ik toch dat extra stukje loop. Alles is laagdrempelig en daardoor erg toegankelijk.
Hoe gaat het nu met je?
Heel goed. Het gaat goed met mijn zelfvertrouwen, ik heb veel zelfliefde. Ik ben helemaal niet veel afgevallen, maar voor mij is het een heel groot succes. Ik kijk positiever naar mezelf, ik ben niet te veel bezig met eten. Er is iets veranderd in mijn hoofd. Ik vond mezelf echt niet mooi, nu wel. Ik mag er zijn, dat raakt me. Ik dacht: “Ik ben bijna 50 en dit is nodig?”. Maar ja, het was dus echt nodig om opnieuw te leren om van mezelf te houden. Ook is mijn leefstijl veranderd en doe ik dingen ‘goed’ zonder erbij na te denken. Ik kan nu een handje van iets pakken en er echt van genieten in plaats van de hele zak leeg te eten en er niet van genoten te hebben.
En heb je ook vertrouwen dat wanneer je klaar bent met dit traject, je niet meer terugvalt?
Ja, ik ben inmiddels zo veranderd, ik ben enorm trots. Ik ken mijn triggers en weet dus wanneer ik moet opletten. Ik ben klaar om het leefstijltraject los te laten. Wat gek is, een halfjaar geleden dacht ik nog dat ik zou terugvallen. Vooral mijn stap om weer te gaan dansen, heeft mij zoveel gebracht. Het duurde lang om het dansen weer op te pakken na jaren, want ik was heel erg onzeker. Er zijn super veel spiegels daar, iedereen ziet jou. Toch is het me gelukt. Ik mag trots zijn op mezelf!
Wat zou je willen meegeven aan de lezers die op hetzelfde punt zitten als waar jij begon?
Pak dit eerder aan dan je maagverkleining. Zoals ik al zei: als ik dit traject eerder had gedaan, hoefde ik misschien geen maagverkleining. Zoek hulp, schaam je daar ook niet voor. Leer je eigen valkuilen kennen. Mensen vinden overal iets van, hulp zoeken is ook eng, maar het is jouw leven. Ik ben echt veranderd. Ik was zo onzeker. De wereld vindt dik vies en niet oké. Ik was aan het opgeven, ik pakte gewoon nog een zak “het zit er toch al.” Maar nu beweeg ik en denk ik niet meer te veel na over het eten, maar eet wel gezond. Het gaat automatisch. Ik vind het fijn om in de spiegel te kijken.